Hallo allemaal,

Hier een bericht uit Beijing. Eindelijk een computer gevonden want zo'n blog bijhouden op een telefoon is niets. Hij is wel vreselijk langzaam maar vooruit. Eerst het verhaal van Mongolie.

Wat een ontzettend mooi land. Dar willen we zeker nog eens naar terug. Zo ruim en stil.

Zondag om 6:00 kwamen we met de trein aan in Ulaan Bator, ook wel UB.

Na eerst een ontbijtje in een hotel, richtinf het Terelj Nationaal park, om te gaan overnachten in de Gertent.De weg er naartoe duurde ca 1 1/2 uur en dat kwam voornamelijk door het slechte wegdek, beter gezegt geen wegdak. Asvalt met grote gaten en iedreen schiet van links naar rechts over de weg. Inhalen terwijl er een vrachtwagen aankomt is geen uitzondering,het schite gewoon allemaal de berm in. Eenmaal aangekomen kregen we en eigen gertent ipv met anderen te moeten delen. Toch wel erg lekker. Na de spullen te heebn gedumpt meteen de benen gaan strekken voor een wandeling van een uur. Dat heb je wel nodig na al die dagen in de trein.Achter de tenten was een mooie wandeling omhoog de berg op. Dat was het eerste Oooooooh moment. We zijn gewoon gaan zitten om te genieten van het uitzicht.Ik heb een fotoboek gekochtdat heet ' Mongolie the land of the blue sky' en dat is zeker waar. Mits het niet regent.Na de lunch zijn we met 2 andere wezen pardrijden. Op het gemakje want ik was de enige die kon rijden. De rit zou een uurtjr duren. Toen we omdraaiden om terug te gaan rook er 1 de stal en vloog er vandoor. Rob erachteraan, die vond het allemaal veels te langzaam gaan, en ik ook natuurlijk mee. Heerlijk, dat is mongolie op zijn best.'s avond begon het te regenen en dat duurde helaas 1 1/2 dag.

De volgende morgen was ik om 600: wakker en kwam de zon net op. Er stond een kudde paarden vlakbij dus ikmet camera en hotelhond, trouwe volger, erheen. In het begin waren ze schuw, maar een hond trekt dus na een paar minuten kwamen ze op mij af. Het waren er een stuk of 20. Zo mooi, los op die inmense vlakte, met de opkomende zon. Geweldig, ik kon ze schitterend fotograferen.Rond9:00zijn we een wandeling met de groep gaan maken naar een rots genaamt Turtle rock,en een boedhischische tempelop de berg. Helaas regende het toen nog steeds, maar we hebben toch lol gehad. Anders blijf je toch maar binnen zitten. De meest vrolijke poncho's kwamen tevoorschijn.De tempelwerd gewoon voor ons geopend door een tandloze monnik. Dar was het 2e Oooooh monment. Er zouden er nog heel veel volgen.Na een uurtje moesten we er weer uit en sloot hij de deur. De monnik gaf mij een schaaltje met snoep en koekjes, ik dacht nog wat aardig van die man. Ik pakte al iets en wilde het rond laten gaan, bleek het alle offers te zijn. Oeps!!?? We hebben dubbel gelegen. Die man snapte er niets van.

In de gertent stond een houtkachel en die werd geadviseerd aan te doen om het vocht eruit te houden. Na dat ding aan te hebben gedaan, en alle natte kleding op te hebben gehangen konden we al na 5 min onderdehandnaakt gaan zitten zo heet werd het. Na met de groep nog 2 flessen Chinggis Wodka te hebbenverorbert kwam de man met de hamer. Wel lekker geslapen trouwens. Dat was welnodig want tot nu toe zijn de bedden net planken.We hadden nog een onverwachte gast. Rob scheen met de zaklamp ' s nachts een muis midden in zijn ogen. Die zat zich tegoed te doen van de kaakjes.Die baalde natuurlijk dat ie werd betrapt.

De volgende morgen na het ontbijt terug naar UB. Inmiddels was het gestopt met regenen, het plensde. Op de wegen was een hele stroomversnelling gevormd. Na en paraplu te hebben gekocht toch op pad.Gewoon wat rondglopen in de stad. 'S avond naar een theater met lokale zang en kleding. Was heel mooi.

De volgende dag naar het Gandan Kiid klooster en de ochtendrituelen van de minniken bijgewoont. Heel bijzonder. Vooral om de lokale bevolking zo te zien. Het was niet opgezet. Daana de Lama Tempel. Dat stond vol met de maskers die ze gebruiken bij rituelen en dansen. Erg mooi.'s avond uit eten geweest in een traditioneel mongolisch restaurant. Daar kon je soep met hersenen, hart en ingewanden eten. Hebben we maar niet gedaan.

Nu zitten we inmiddels in Beijing en zit de 1e dag er weer op. Daar doe ik morgen verslag van. Ik wil jullie wel mee laten genieten van de eetgewoontes van de Chinezen. Gruwel mee met de foto's Dit verkopen ze in de Wangfujing snack street en wordt echt door de bevolking gegetem Ze vinden het heerlijk.We zagen bij iemand een pootje uit steken en dachte het niet goed te zien.Om rillingen van te krijgen.